Osmanlı Hanedanı

Gezinti kısmına atla Arama kısmına atla
Osmanlı Hanedanı
Hanedan-ı Âl-i Osman
Osmanoğulları
Ülke  Osmanlı İmparatorluğu
Mülk Osmanlı Devleti
Ana hanedan Kayı (tartışmalı)[a]
Unvanlar Padişah, Sultan, Bey, Han, Gazi, Şehzade, Hakan, Halife
Kuruluş 1299
Kurucu Osman Gazi
Son hükümdar VI. Mehmed
Mevcut başkan Dündar Osmanoğlu
Devriliş 1 Kasım 1922
Milliyet Türk (erkek soyu)[b]

Osmanlı Hanedanı, Osmanlı İmparatorluğu'nu yaklaşık 622 yıl yöneten hanedandır. Osmanlılar, Osmanoğulları, Âl-i Osman ve Hanedan-ı Âl-i Osman olarak da bilinir. Hanedan, adını Osmanlı Beyliği’nin kurucusu olan Osman Bey’den alır. Osmanlı Hanedanı’nın 1299 yılında başlayan yönetimi, 1922 yılında Ankara Hükûmeti'nin saltanatı kaldırmasıyla son bulmuş ve "Osmanlı Hanedan Defteri"ne kaydedilen son hanedan üyesi[2] Fatma Neslişah 2012 yılında vefat etmiştir.[3]

Osmanlı Hanedanı’ndan hükümdar olanlar yaygın olarak padişah olarak bilinir. Ancak kuruluş yıllarında hükümdarlık unvanı bey ve gazi idi ve bunun yerine daha sonra han unvanı kullanıldı. Sultan unvanı da Osmanlı Hanedanı’nda yaygın kullanılan bir unvandı; ama bu unvan erkek hükümdarların yanı sıra kadınlar için de kullanılıyordu.

Osmanlı saltanatında unvanlar babadan oğla geçer, padişah oğulları "şehzade", kızları "sultan"dır. Şehzadelerin çocukları yine şehzade, kızları yine sultandır. Sultanların çocukları Osmanlı hanedan üyesi sayılmazlar. Sultanların erkek çocukları "beyzade" olarak anılırlardı. Akrabalığı olan kimselerdir; ama silsile itibarıyla hanedandan düşerler.[4]

Osmanlı Devleti’nin kuruluşu[değiştir | kaynağı değiştir]

Osmanlı Hanedanı’nın kurucusu Osman Bey, Anadolu Selçuklu Devleti’nin uç beylerinden biriydi. Bizans sınırına yakın bir bölgede Anadolu Selçuklu Devleti’ne uç beyi olarak hizmet ediyordu. Başarıların ardından Anadolu Selçuklu Devleti tarafından Osman Bey bulunduğu bölgenin kendisine sancak ve tuğ verilerek eyalet beyi ilan edildi. Anadolu Selçuklu Devleti’nin yıkılmasından sonra küçük bir uç beyliğinin çekirdeğini oluşturduğu bu eyalet bağımsız kaldı ve zamanla Osmanlı Beyliği olarak adlandırıldı. Kendisi de bu devletin ve hanedanın ilk hükümdarı oldu. Osman Bey’den sonra devletin başına oğlu Orhan Bey geçti.

Fatih Kanunnamesi[değiştir | kaynağı değiştir]

Fatih Sultan Mehmet’in saltanatının son yıllarında oluşturulan "Kanunname-i Âli Osman", daha önceki padişahların yazılı kurallarını bir araya getirmekle birlikte, devlet yönetimini aşırı merkeziyetçi bir yapıya dönüştürmüş ve padişahı mutlak hakim kılmıştır. Fatih Kanûnnâmesi olarak anılan bu düzenlemede, tahta çıkan şehzadenin, erkek kardeşlerini devletin zarar görmesini engellemek için öldürmesine yasallık kazandırmıştır.

Hanedanın sonu[değiştir | kaynağı değiştir]

Osmanlı Hanedanı’ndan son padişah olan Vahidettin, I. Dünya Savaşı’ndan yenik çıkmış Osmanlı İmparatorluğu’nun da son hükümdarıydı. Anadolu topraklarının bölünmesini öngören Sevr Antlaşması’na karşı Anadolu’da gelişen Türk Kurtuluş Savaşı’nın başarıya ulaşmasının ardından padişah, çevresiyle birlikte İstanbul'dan ayrılan İtilaf Devletlerinin donanması ile TBMM kararıyla Türkiye dışında istediği yere gitmek üzere sürgün edildi.[5]

Günümüz[değiştir | kaynağı değiştir]

Günümüzde Osmanlı Hanedanı ile soy bağı olanların bir kısmı Türkiye'de, bir kısmı ise yurt dışında değişik ülkelerde yaşamaktadırlar.[6][7] Bu kişilerden şehzade unvanını devam ettiren erkek çocukların en yaşlısı ve kıdemli üyesi ise "Hanedan reisi" adıyla adlandırılmaktadır.[8] Osmanlı Hanedanlığı ise 1922 yılında Ankara Hükûmeti tarafından saltanatın kaldırılması ile son bulmuştur. Osmanlı Hanedanı 1922 tarihine kadar hâlen Başbakanlık Osmanlı Arşivleri'nde muhafaza edilen Osmanlı Hanedan Defteri'ne kaydediliyordu. Bu deftere kaydedilen[2] son hanedan üyesi Neslişah Sultan 2 Nisan 2012 tarihinde vefat etmiştir.[3] Bu nedenle günümüzdeki kayıtları aile içerisinde tutulan Osmanoğulları ailesindeki "Hanedan reisi" kullanımı ile "Osmanlı Hanedanı"ndaki kayıtları "Osmanlı Hanedan Defteri"ne kaydolan "Hanedan reisi" kullanımını birbirlerinden farklıdır.

Osmanlı sultanları ve halifeleri[değiştir | kaynağı değiştir]

İlhanlı Hanı Hülagü, 1258’da halifeliğin merkezi konumundaki Bağdat’ı fethetmiş, Abbasi soyundan gelenleri de öldürerek bu makama son vermişti. Fakat fetih sırasında kaçan bazı Abbasi üyeleri, Memlüklüler’e sığınarak burada halifeliği tekrar ilan ettiler (13. yüzyıl). Bu halifeliğin dini törenlerde protokolde durmaktan başka bir siyasi otoritesi yoktu. Bu şekilde yaklaşık üç yüz yıl devam eden bu durum I. Selim’in Mısır’ı fethetmesiyle sona erdi. Hilâfetin koruyuculuğu Osmanoğullarına geçti. O dönemin halifesi III. Mütevekkil İstanbul’a getirilerek hayatını siyasi yetkisi olmadan burada geçirmiştir.

1 Kasım 1922 tarihinde saltanatın kaldırılmasından sonra da Ankara Hükûmeti halife olarak, TBMM’nin seçtiği Abdülmecid Efendi’den, sadece "Halife-i Müslimîn" (Müslümanların Halifesi) unvanını kullanması ve gösterişli hareketlerde bulunmamasını istemişti. Abdülmecid Efendi, TBMM yönetimi tarafından halife seçildikten sonra kendisine verilen talimata aykırı olarak, Halife-i Müslimîn unvanından başka sıfat ve unvanlar kullanarak, Cumhuriyet hükûmetinin talimatı dışına çıktı. Son Osmanlı Halifesi Abdülmecid Efendi’nin, Gazi Mustafa Kemal Paşa’nın cumhuriyetin ilanından sonra gerçekleştirmeyi planladığı devrimlere engel olabilmesi ihtimal dahilinde bulunan bir Hilâfet kurumuna karşı en sert tedbirleri alacağı belliydi. Bir taraftan Abdülmecid Efendi’nin söz konusu davranışları halifeliğin kaldırılması için bahane edilerek ve diğer taraftan da başka sebepler ileri sürülmek suretiyle, Hilâfet müessesesi 3 Mart 1924 tarihli Halifeliğin kaldırılması ve Hanedan-ı Osmaniye’nin Türkiye Cumhuriyeti memâlik-î hariciyesine çıkarılmasına dair kanûn ile sona erdirildi.

Soyağacı[değiştir | kaynağı değiştir]

 
 
 
 
 
 
 
 
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
Süleyman Şâh
/ Gündüz Âlp[9]
(?–1227)
 
 
 
Hayme Hatun
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
Ertuğrul Gazi[10]

أرطغرل غازی
(1227–1281)
 
 
 
Halime Hatun
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
1.
(Gazi-Bey)
I. Osman[11]

عثمان غازى
1281-1326
 
 
 
Malhun Hatun
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
2.
(Gazi-Bey)
Orhan Gazi

اورخان غازی
1326-1359
 
 
 
Nilüfer Hatun
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
3.
(Hüdâvendigâr)
I. Murad Han

مراد اول خداوندگار
1359-1389
 
 
 
Gül-Çiçek Hatun
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
4.
(Yıldırım-Gazi)
I. Bayezid

ییلدیرم بايزيد الأول
1389-1403
 
 
 
Devlet Hatun
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
5.
(Çelebi-Kirişçi)
I. Mehmed

چلبی محمد
1421-1423
 
 
 
Emine
Valide Hatun
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
6.
(Koca Sultân)
II. Murad

مراد ثانى
1421-1451
 
 
 
Hadice Âlime
Hümâ
Valide Hatun
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
7.
(Fatih Sultân)
II. Mehmed

محمد الثانى الفاتح
1432-1481
 
 
 
Emîne
Gül-Bahar
Valide Hatun

(Öz Anne)[12][13]
&
Sitt-î Mükrîme
Hatun

(Üvey Anne)[14]
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
8.
(Sultân Bayezid-î
Velî Han)

II. Bayezid

بايزيد ثانى
1481-1512
 
 
 
Gül-Bahar Hatun
(Üvey Anne)[15]
&
Ayşe Hatun
(Öz Anne)[16][17]
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
9.
(Yavuz Sultân
Selim Han)

I. Selim Gazi

سليم الأول
1512-1520


İlk Osmanlı Halifesi
(1517-1520)
 
 
 
Hafîze
(Ayşe Hafsa)
Vâlide Sultân

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
10.
(Kanûnî Sultân
Süleyman Han)

Muhteşem
Süleyman


القانونى‎ سليمان
1520-1566
 
 
 
Hürrem
Haseki Sultân


خرم سلطان
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
11.
(Sarı Selim)
II. Selim Han

سليم ثانى
1566-1574
 
 
 
Afîfe Nûr-Banû
Vâlide Sultân
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
12.
(Sefih Sultân)
III. Murad

مراد ثالث
1574-1595
 
 
 
Sâfiye
Vâlide Sultân
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Handan
Vâlide Sultân

(Öz Anne)
 
 
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
13.
(Adlî)
III. Mehmed

محمد ثالث
1595-1603
 
 
 
Hâlime / Fûl-Dâne
Vâlide Sultân

(I.Mustafa’nın Öz /
Mânevî Annesi)
[18]
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Mâhirûze Hadice
Vâlide Sultân
‎ماہ فروز خاتون
[19][20]
 
 
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
14.
(Bakhtî)
I. Ahmed

احمد اول
1603-1617
 
 
 
Mâh-Peyker Kösem
Vâlide Sultân
[20]

كوسم سلطان
 
 
 
 
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
15.
(Deli)
I. Mustafa

مصطفى اول
1617-1618
1622-1623
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
16.
(Genç - Şehid)
II. Osman

عثمان ثانى
1618-1622
 
 
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
17.
(Bağdad Fatihi,
Sahib-î-Kıran)

IV. Murad

مراد رابع
1623-1640
 
 
 
Turhan Hatice
Vâlide Sultân


تورخان سلطان‎
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
18.
(Girit Fâtihi,
Şehid Han)

İbrahim Gazi


ابراهيم اول
1640-1648
 
Sâliha
Dil-Âşûb
Vâlide Sultân
صالحہ دل اشوب سلطان‎
[21][22]
 
 
Hatice Mû’azzez
İkinci
Haseki Sultân

معزز سلطان‎
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Meh-Pâre
Ummetullah
(Emetullah)
Râbi’a Gül-Nûş
Vâlide Sultân
[23]

رابعه کلنوش سلطان‎
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
19.
(Avcı-Gazi)
IV. Mehmed Han


محمد رابع
1648-1687
Vak’a-i Vakvakiye:
26 Şubat 1656
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
20.
(Gazi-Han)
II. Süleyman

سليمان ثانى
1687-1691
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
21.
(Gazi-Han)
II. Ahmed

احمد ثانى
1691-1695
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Sâliha Sebkat-î
Vâlide Sultân
صالحہ سلطان‎
[24][25][26]
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
22.
(Gazi-Han)
II. Mustafa

مصطفى ثانى
1695-1703
Edirne Vak’ası:
15 Temmuz 1703
- 22 Ağustos 1703
 
Şâh-Süvar
Vâlide Sultân
شھسوار سلطان‎
 
 
Emine
Mihr-î-Şâh
İkinci
Kadın Efendi
امینه مھرشاہ قادین
 
 
 
 
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
23.
(Lâle Devri
Padişâhı, Gazi)

III. Ahmed Han


احمد ثالث
1703-1730
Patrona Halil İsyanı:
28 Eylül 1730
 
 
 
 
 
Râbi’a Şerm-î
Kadın Efendi
رابعہ شرمی قادین
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
24.
(Kambur-Gazi)
I. Mahmud

محمود اول
1730-1754
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
25.
(Sofu Sultân)
III. Osman

عثمان ثالث
1754-1757
 
 
 
 
Mihr-î-Şâh
Vâlide Sultân
مھرشاہ سلطان‎
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
26.
(Yenilikçi Sultân)
III. Mustafa

مصطفى<ثالث
1757-1774
 
Ayşe
Sine-Pervar
(Seniyeperver)
Vâlide Sultân

عایشه سینه پرور سلطان
(Öz Anne)[27]
‎ &
Baş İkbâl
Nüzhet-Zâde
Nükhet-Sedâ
Hânım Efendi

(Üvey Anne)
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
27.
(Islâhatçı Sultân)

Gazi-Han
I. Abdülhamid

عبد الحميد اول
1774-1789
 
Nakş-î-Dil
[28][29][30][31]

Vâlide Sultân
نقش دل سلطان‎
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
28.
(Bestekâr Sultân,
Nizâmî, Şehid)

III. Selim

سليم ثالث
1789-1807
Kabakçı Mustafa
İsyanı:

25 Mayıs 1807
 
 
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
29.
(Bî-gâne Sultân)
IV. Mustafa

مصطفى رابع
1807-1808
 
 
 
 
Bezm-î Âlem
Vâlide Sultân
 
 
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
30.
(İnkılâpçı Sultân)
II. Mahmud

محمود ثانى
1808-1839
Vak’a-i Hayriye:
16 Haziran 1826
 
 
 
Pertav-Nihâl
(Pertevniyâl)
Vâlide Sultân
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Şevk-Efzâ
Vâlide Sultân

 
 
Tîr-î-Müjgan
Üçüncü
Kadın Efendi

(Öz Anne)
&
Rahîme Pîristû
Vâlide Sultân

(Mânevî Anne)
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
31.
(Tanzimâtçı Sultân)
Abdülmecid

عبد المجيد اول
1839-1861
 
Gül-Cemâl
Dördüncü
Kadın Efendi
 
 
Gül-İstü
(Gülistan Münire)
Dördüncü
Kadın Efendi

 
 
 
 
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
32.
(Bedbaht - Şehid)
Abdülaziz Han

عبد العزيز
1861-1876
 
Hayrân-î-Dil
Kadın Efendi
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
33.
(Deli)

V. Murad


مراد خامس
1876
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
34.
(Ulû Sultân)
Gazi
II. Abdülhamid

عبد الحميد ثانی
31 Ağustos 1876
- 27 Nisan 1909

I. Meşrûtiyyet:
23 Kasım 1876 -
13 Şubat 1878
II. Meşrûtiyyet:
3 Temmuz 1908
31 Mart Vak’ası:
13 Nisan 1909
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
35.
(Sultân Reşâd)
V. Mehmed

محمد خامس
1909-1918
Çanakkale Savaşı:
18 Mart 1915
 
Flag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg
36.
(Vahîd-üd-Dîn)
VI. Mehmed

محمد سادس
4 Temmuz 1918 -
18 Kasım 1922

Mondros Mütarekesi:
30 Ekim 1918

İstanbul'un işgali:
13 Kasım 1918
Sevr Antlaşması:
10 Ağustos 1920
Saltanat’ın Lağvı:
1 Kasım 1922
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Flag of Turkey.svg
(Son Halife)
Abdülmecid Efendi

عبد المجيد الثانى
18 Kasım 1922 -
Hilâfet’in Lağvı:
3 Mart 1924
 
 
 

Osmanoğulları ailesi[değiştir | kaynağı değiştir]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Notlar[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Osmanlı Hanedanı'nın bu boydan geldiği iddia edilse de Halil İnalcık dahil olmak üzere birçok tarihçi bunun hanedanı yüceltmek için uydurulmuş bir mit olduğu görüşündedir.[1]
  2. ^ 36 padişahtan 35'inin anneleri (2'si tartışmalı olmakla beraber) Abaza, Bulgar, Çerkes, Giritli, Gürcü, Leh, Rum, Yahudi, Sırp, Ukraynalı ve Venedikli kökenliydi. Ayrıntılar için Osmanlı padişahlarının anneleri listesine bakınız.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "İnalcık: Osmanlı Kayı Boyu'ndan değil". Haber7.com. 23 Ağustos 2009. Erişim tarihi: 11 Mart 2019. 
  2. ^ a b Ortaylı, İlber (5 Şubat 2011). "Prenseslik zor meslek". milliyet. 20 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ağustos 2013. Hanedan defterine yapılan son kayıt Neslişah Sultan’ın ismidir. Ondan sonra doğan hanedan üyeleri artık saltanat kalktığı için aile içinde kayıtlıdır. 
  3. ^ a b "Onunla bir dönem sona erdi!". gazetevatan. 2 Nisan 2012. 14 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ağustos 2013. Neslişah Sultan, saltanat altında doğan ve Osmanlı Hanedan Defteri’ne kaydedilen son hanedan mensubuydu. 
  4. ^ Osmanlı Sarayında Hayat, ISBN 978-9944-766-04-3, sf: 29, Yitik Hazine Yayınları-2008, İlber Ortaylı
  5. ^ Armağan, Mustafa (2009). Vahdettin kaçtı mı, kaçırıldı mı?. Zaman. 
  6. ^ "Sürüldüler ama bitmediler". turkiyegazetesi. 10 Mart 2013. 22 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ağustos 2013. 
  7. ^ "Osmanlı Hanedanı dört kıtada yaşıyor". milliyet. 15 Temmuz 2010. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ağustos 2013. 
  8. ^ "95'i gören ilk Osmanlı". sabah. 20 Ağustos 2006. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ağustos 2013. 
  9. ^ İnalcık, Halil (Ağustos 2007). "Osmanlı Beyliği'nin Kurucusu Osman Beg". Belleten, 261. sayı. Ankara. ss. 487-490. 
  10. ^ Diyanet İslâm Ansiklopedisi, cilt: 11, sayfa: 314-315, 1995.
  11. ^ Diyanet İslâm Ansiklopedisi, cilt: 33, sayfa: 443-453, 2007.
  12. ^ Sakaoğlu, Necdet (2008). Bu mülkün kadın sultanları: Vâlide sultanlar, hâtunlar, hasekiler, kadınefendiler, sultanefendiler. Oğlak Yayıncılık. s. 112. ISBN 978-9-753-29623-6. .
  13. ^ Sakaoğlu, Necdet (2008). Bu mülkün kadın sultanları: Vâlide sultanlar, hâtunlar, hasekiler, kadınefendiler, sultanefendiler. Oğlak Yayıncılık. s. 136. ISBN 978-9-753-29623-6. .
  14. ^ Sakaoğlu, Necdet (2008). Bu mülkün kadın sultanları: Vâlide sultanlar, hâtunlar, hasekiler, kadınefendiler, sultanefendiler. Oğlak Yayıncılık. ss. 113-117. ISBN 978-9-753-29623-6. .
  15. ^ Sakaoğlu, Necdet (2008). Bu mülkün kadın sultanları: Vâlide sultanlar, hâtunlar, hasekiler, kadınefendiler, sultanefendiler. Oğlak Yayıncılık. ss. 135-136. ISBN 978-9-753-29623-6.  (Âişe ile Gül-Bahar adlarının iki ayrı kişiyi mi işaret ettiği, yoksa Yavuz Sultan Selim'in annesi öz olan aynı şahsın iki ayrı isimleri mi olduğu tartışmalı bir konudur).
  16. ^ Sakaoğlu, Necdet (2008). Bu mülkün kadın sultanları: Vâlide sultanlar, hâtunlar, hasekiler, kadınefendiler, sultanefendiler. Oğlak Yayıncılık. s. 136. ISBN 978-9-753-29623-6.  (Yavuz Sultan Selim'in öz annesinin ismi İ. H. Danişmend'in İzahlı Osmanlı Tarihi Kronolojisi'nde Dülkadir Hanedanı'ndan Âişe Hâtûn olarak kaydedilmiştir).
  17. ^ Diyanet İslâm Ansiklopedisi, cilt: 36, sayfa: 407-414, 2009 (Âişe Hâtûn Dülkadiroğulları Beyliği'nden Alaüddevle Bozkurt Bey'in kızıdır. (Bazı kaynaklarda annesi Gülbahar binti Abdüssamed diye gösterilirse de bunun bir yakıştırmadan ibaret olduğu anlaşılır)
  18. ^ Sakaoğlu, Necdet (2008). Bu mülkün kadın sultanları: Vâlide sultanlar, hâtunlar, hasekiler, kadınefendiler, sultanefendiler. Oğlak Yayıncılık. s. 221. ISBN 978-9-753-29623-6. 
  19. ^ Sakaoğlu, Necdet (2008). Bu mülkün kadın sultanları: Vâlide sultanlar, hâtunlar, hasekiler, kadınefendiler, sultanefendiler. Oğlak Yayıncılık. s. 238. ISBN 978-9-753-29623-6. . (Mâh-i Rûze adı Farsça Mâh=Ay ile Rûz=Gündüz kelimelerinden oluşmuştur.)
  20. ^ a b Sakaoğlu, Necdet (2008). Bu mülkün kadın sultanları: Vâlide sultanlar, hâtunlar, hasekiler, kadınefendiler, sultanefendiler. Oğlak Yayıncılık. s. 224. ISBN 978-9-753-29623-6. .
  21. ^ Sakaoğlu, Necdet (2008). Bu mülkün kadın sultanları: Vâlide sultanlar, hâtunlar, hasekiler, kadınefendiler, sultanefendiler. Oğlak Yayıncılık. s. 280. ISBN 978-9-753-29623-6. .
  22. ^ Sakaoğlu, Necdet (2008). Bu mülkün kadın sultanları: Vâlide sultanlar, hâtunlar, hasekiler, kadınefendiler, sultanefendiler. Oğlak Yayıncılık. ss. 253-254. ISBN 978-9-753-29623-6. .
  23. ^ Diyanet İslâm Ansiklopedisi, cilt: 14, sayfa: 248-249, 1996. (Farsça Meh=Ay ile Pâre=Parça kelimelerinden oluşmuş olan Meh-Pâre adı "Ay parçası" demektir.)
  24. ^ Diyanet İslâm Ansiklopedisi, cilt: 36, sayfa: 45, 2009
  25. ^ Sakaoğlu, Necdet (2008). Bu mülkün kadın sultanları: Vâlide sultanlar, hâtunlar, hasekiler, kadınefendiler, sultanefendiler. Oğlak Yayıncılık. s. 326. ISBN 978-9-753-29623-6. .
  26. ^ Sakaoğlu, Necdet (2008). Bu mülkün kadın sultanları: Vâlide sultanlar, hâtunlar, hasekiler, kadınefendiler, sultanefendiler. Oğlak Yayıncılık. s. 286. ISBN 978-9-753-29623-6. . İstanbul'un Azapkapı semtindeki yoksul bir ailenin kızıdır.
  27. ^ Sakaoğlu, Necdet (2008). Bu mülkün kadın sultanları: Vâlide sultanlar, hâtunlar, hasekiler, kadınefendiler, sultanefendiler. Oğlak Yayıncılık. s. 380. ISBN 978-9-753-29623-6. .
  28. ^ Diyanet İslâm Ansiklopedisi, cilt: 32, sayfa: 343-344, 2006 (Kafkas kökenlidir. (Fransız kraliyet ailesine mensup Aimée du Buc de Rivéry olduğu bilgisi doğru değildir.)
  29. ^ Necdet Sakaoğlu (2008). Bu mülkün kadın sultanları: Vâlide sultanlar, hâtunlar, hasekiler, kadınefendiler, sultanefendiler. Oğlak Yayıncılık. s. 356. ISBN 978-9-753-29623-6.  (Marthe Aimée du Buc de Rivéry.)
  30. ^ Necdet Sakaoğlu (2008). Bu mülkün kadın sultanları: Vâlide sultanlar, hâtunlar, hasekiler, kadınefendiler, sultanefendiler. Oğlak Yayıncılık. s. 355. ISBN 978-9-753-29623-6.  (Nakşîdil Sultan Çerkes asıllıdır).
  31. ^ Necdet Sakaoğlu (2008). Bu mülkün kadın sultanları: Vâlide sultanlar, hâtunlar, hasekiler, kadınefendiler, sultanefendiler. Oğlak Yayıncılık. s. 356. ISBN 978-9-753-29623-6.  (Nakşîdil Sultan Gürcü asıllıdır).

Bibliyografya[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Aşiroğlu, Orhan Gâzi (1992). Son halife, Abdülmecid. İstanbul: Burak Yayınevi. ISBN 9789757645177. OCLC 32085609. 
  • Duran, Tülay (1999). Padişah Portreleri (Portraits of the Ottoman Empire's Sultans). Sirkeci: TTT Vakfı Yayınları. ISBN 9789756926079. OCLC 248496159. 
  • Findley, Carter V. (2005). The Turks in World History. New York: Oxford University Press US. ISBN 9780195177268. OCLC 54529318. Erişim tarihi: 29 Nisan 2009. 
  • Glazer, Steven A. (1996). "bölüm 1: Historical Setting". Metz, Helen Chapin (Ed.). A Country Study: Turkey (5 bas.). Washington, D.C.: Federal Research Division of the Library of Congress. ISBN 9780844408644. OCLC 33898522. Erişim tarihi: 22 Nisan 2009. 
  • Kafadar, Cemal (1996). Between Two Worlds: The Construction of the Ottoman State. Berkeley, CA: University of California Press. ISBN 9780520206007. OCLC 55849447. Erişim tarihi: 18 Nisan 2009. 
  • Karateke, Hakan T. (2005). "Who is the Next Ottoman Sultan? Attempts to Change the Rule of Succession during the Nineteenth Century". Weismann, Itzchak; Zachs, Fruma (Edl.). Ottoman Reform and Muslim Regeneration: Studies in Honour of Butrus Abu-Manneb. London: I. B. Tauris. ISBN 9781850437574. OCLC 60416792. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2009. 
  • d'Osman Han, Nadine Sultana (2001). The Legacy of Sultan Abdulhamid II: Memoirs and Biography of Sultan Selim bin Hamid Han. Santa Fe, NM: Sultana Pub. OCLC 70659193. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2009. 
  • Peirce, Leslie P. (1993). The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire. New York: Oxford University Press US. ISBN 9780195086775. OCLC 243767445. Erişim tarihi: 19 Nisan 2009. 
  • Quataert, Donald (2005). The Ottoman Empire, 1700–1922 (2nd bas.). Cambridge University Press. ISBN 9780521839105. OCLC 59280221. Erişim tarihi: 18 Nisan 2009. 
  • Stavrides, Theoharis (2001). The Sultan of Vezirs: The Life and Times of the Ottoman Grand Vezir Mahmud Pasha Angelović (1453–1474). Leiden: Brill. ISBN 9789004121065. OCLC 46640850. Erişim tarihi: 18 Nisan 2009. 
  • Sugar, Peter F. (1993). Southeastern Europe under Ottoman Rule, 1354–1804 (3rd bas.). Seattle: University of Washington Press. ISBN 9780295960333. OCLC 34219399. Erişim tarihi: 18 Nisan 2009. 
  • Toprak, Binnaz (1981). Islam and Political Development in Turkey. Leiden: Brill. ISBN 9789004064713. OCLC 8258992. Erişim tarihi: 19 Nisan 2009. 
  • Uğur, Ali (2007). Mavi Emperyalizm. İstanbul: Çatı Kitapları. OCLC 221203375. Erişim tarihi: 19 Nisan 2009. 
  • Toynbee, Arnold J. (1974). "The Ottoman Empire's Place in World History". Karpat, Kemal H. (Ed.). The Ottoman State and Its Place in World History. 11. Leiden: Brill. ISBN 9789004039452. OCLC 1318483. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2009. 
  • Montgomery-Massingberd, Hugh (1980). "The Imperial Family of Turkey". Burke's Royal Families of the World. Volume II: Africa & the Middle East. London: Burke's Peerage. ISBN 9780850110296. OCLC 18496936. Erişim tarihi: 30 Aralık 2010. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Osmanlı Araştırmaları Vakfı. Osmanlı Araştıtma Vakfı. Erişim tarihi: 30 Aralık 2010. 
  • Ottoman History (Osmanlı Tarihi). Osmanlı Tarihi Web sitesi. Erişim tarihi: 30 Aralık 2010. 
  • Ottoman Sultans "Padişah Portreleri / Portraits of Ottoman Sultans". The Association of Historical Research and Istanbul Research Centre with the assistance of the Ministry of Culture and Tourism of the Republic of Turkey. Erişim tarihi: 30 Aralık 2010. 
  • Bahadıroğlu, Yavuz (2009). Resimli Osmanlı Tarihi (Ottoman History with Illustrations). 1. İstanbul: Nesil Yayınları. ISBN 9789752692992. Erişim tarihi: 30 Aralık 2010. 
  • TURKEY: "The Genealogy of the Imperial House of Osman", Publisher: The Royal Ark.
  • Ottomanfamily.com