Türkiye'de ırkçılık
Türkiye'de ırkçılık ve etnik ayrımcılık, ülkenin toplumunda tarih boyunca yaygın bir şekilde görülen ve Müslüman olmayan ya da Sünni olmayan azınlıklara karşı kurumsal bir hâle gelen olgu.[2][3][4][5][6][7][8] Genellikle Türkler tarafından etnik kimliği Türk olmayan kişilere yönelik gerçekleşen olumsuz davranış ve eylemler şeklindedir. Ermeniler, Kürtler, Araplar, Rumlar, Süryaniler, Yahudiler ve Zazalar gibi azınlıklar Türk olmadıkları için ayrımcılığa maruz kalırken Aleviler, Şiiler ve Sufiler ise Sünni olmadıkları için ayrımcılığa maruz kalmaktadır.
Kürtlere karşı yapılan saldırılar[değiştir | kaynağı değiştir]
Cumhuriyetin kuruluşundan itibaren Kürtler, Türk hükümetleri tarafından uzun bir ayrımcılık ve katliama maruz kalmışlardır. Bunlardan en önemlileri 13 bin sivilin öldüğü Dersim olayları yani Dersim katliamı'dır. Bazı kaynaklara göre 40 bin kişi öldürüldüğü söylenir. Kürt kaynakları ise bunun 70 bin olduğunu söyler.
Bir başka olay ise Zilan Katliamı' dır. 1930 yılının temmuz ayında Van ilinin Erciş ilçesinde yaşanan Zilan Deresi'ne (günümüzde "Hatun Çukurovası" olarak bilinir) sığınan Kürtlere karşı gerçekleştirilmiştir. Temmuz 16, 1930 tarihli Cumhuriyet gazetesine göre, 15,000 kişi, bizzat Ağrı isyanında da yer alan Kürt yazar Hesen Hîşyar Serdî (1907-Eylül 14, 1985)'ye göre, Ademan, Sipkan, Zilan ve Hesenan aşiretlerden oluşan 18 köyden 47.000 köylüsü Ermeni araştırmacı Garo Sasuni'e göre, 5.000 kadın, çocuk, ve yaşlı öldürülmüştür, Ekim 3, 1930 tarihli Berliner Tageblatt gazetesi ise, Türkler, Zilan bölgesinde 220 köyü imha etti ve 4.500 kadın ve yaşlı katletti şeklinde aktardı. Sovyetler Birliği Bilimler Akademisi ise, Zilan Bölgesi vadilerinden birinde 1.550 kişi kesildi, Erciş bölgesinde 200 köy yakıldı, Patnos sahasında yakılıp yıkılmayan tek köy kalmadı, Türk askerleri, Kürtlerin hayvanlarını da alıp aşırdılar. şeklinde aktarılmıştır.
1960 ve 1970 boyunca Kürt yayınları çeşitli bahanelerle kapatıldı. 1980 darbesinin ardından çeşitli kurumlarda ve resmi kurumlarda Kürtçe'nin konuşulması yasaklandı.
Araplara karşı yapılan ırkçılık[değiştir | kaynağı değiştir]
Türkiye, sınırında yaşanan Suriye Savaşı'ndan dolayı yaşadığı akın ve mülteci krizinden hareketle Arap karşıtlığı önemli ölçüde yükselişe geçmiştir. Türkiye' de arap karşıtlığı iki temel gruba ayrılmaktadır. Bunlardan birisi Körfez ülkeleri, daha çok zenginlik içinde yaşayan Arap ülkeleridir. Diğeri ise Suriyeli mültecilerdir.
Ermenilere karşı yapılan eylemler[değiştir | kaynağı değiştir]
Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "'Khojali: A Pretext to Incite Ethnic Hatred'". Armenian Weekly. 22 Şubat 2015.
- ^ Xypolia, Ilia (18 Şubat 2016). "Racist Aspects of Modern Turkish Nationalism". Journal of Balkan and Near Eastern Studies. 0 (0). ss. 1-14. doi:10.1080/19448953.2016.1141580. ISSN 1944-8953.
- ^ Björgo, ed. by Tore; Witte, Rob (1993). Racist violence in Europe. Basingstoke [etc.]: Macmillan Press. ISBN 9780312124090.
- ^ Falk, ed. by Zehra F. Kabasakal Arat. Foreword by Richard (2007). Human rights in Turkey. Philadelphia, Pa.: Univ. of Pennsylvania Press. ISBN 9780812240009.
- ^ Lauren, Fulton (İlkbahar 2008). "A Muted Controversy: Freedom of Speech in Turkey". Harvard International Review. 30 (1). ss. 26-29. ISSN 0739-1854.
Free speech is now in a state reminiscent of the days before EU accession talks. Journalists or academics who speak out against state institutions are subject to prosecution under the aegis of loophole laws. Such laws are especially objectionable because they lead to a culture in which other, more physically apparent rights abuses become prevalent. Violations of freedom of expression can escalate into other rights abuses, including torture, racism, and other forms of discrimination. Because free speech is suppressed, the stories of these abuses then go unreported in what becomes a vicious cycle.
Tarih değerini gözden geçirin:|tarih=(yardım) - ^ Gooding, Emily (2011). Armchair Guide to Discrimination: Religious Discrimination in Turkey. BiblioBazaar. ISBN 9781241797812.
- ^ Kenanoğlu, Pinar Dinç (2012). "Discrimination and silence: minority foundations in Turkey during the Cyprus conflict of 1974". Nations and Nationalism. 18 (2). ss. 267-286. doi:10.1111/j.1469-8129.2011.00531.x.
Comprehensive reading of the newspaper articles show that the negative attitude towards the non-Muslim minorities in Turkey does not operate in a linear fashion. There are rises and falls, the targets can vary from individuals to institutions, and the agents of discrimination can be politicians, judicial offices, government-operated organisations, press members or simply individuals in society.
- ^ Sule; Bulent, Toktas; Bulent. (Kış 2009). "The EU and Minority Rights in Turkey". Political Science Quarterly. 124 (4). New York, NY: Academy of Political Science. ss. 697-0_8. doi:10.1002/j.1538-165x.2009.tb00664.x. ISSN 0032-3195.
In the Turkish context, the solution to minority rights is to handle them through improvements in three realms: elimination of discrimination, cultural rights, and religious freedom. However, reforms in these spheres fall short of the spirit generated in the Treaty of Lausanne.
Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]
- Irkçılığa ve Hoşgörüsüzlüğe Karşı Avrupa Komisyonu'nun Ekim 2016 tarihli Türkiye raporu
