Şaz Türkçesi

Ortak Türk Dillerinin Avrasya'daki dağılım haritası

Şaz Türkçesi veya Doğu Türkçesi, Macar Türkologları, lehçeler tasnifi için z > r (=rotasizm) ve ş > l (=lambdasizm) değişimlerini daha esaslı saydıklarından, Türk lehçelerini bu esasa göre ikiye ayırmışlar ve z-ş esaslı lehçeler grubuna “Doğu Türkçesi” (A. Zeki Velidi Togan’a göre: Şaz Türkçesi), r-l esaslı lehçelere de “Batı Türkçesi” (aynı müellife göre: Lir Türkçesi) demişlerdir.^[1] l-r paralelliğini çok basitçe anlatmak gerekirse Lir Türkçesindeki kır kelimesi Şaz Türkçesinde kız şeklindedir.

Sınıflandırma[değiştir | kaynağı değiştir]

Şaz Türkçesi, günümüzde Türk yazı dillerinin Çuvaşça dışında kalan bütün kollarının çıktığı ana koldur. Nüfus ve yayılma alanı açılarından büyük kesimi oluşturur.

Ön Türkçe	Şaz Türkçesi	Oğuz grubu (Güneybatı kolu)
		Kıpçak grubu (Kuzeybatı kolu)
		Uygur grubu (Güneydoğu kolu)
		Sibirya Türk dilleri (Kuzeydoğu kolu)
		Halaçça

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ "Agop Dilâçar, Batı Türkçesi, TDAY Belleten (1953), Türk Dil Kurumu Yayınları, s. 75" (PDF). 20 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 9 Haziran 2013.

Dil ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.

[Dilacar-1] "Agop Dilâçar, Batı Türkçesi, TDAY Belleten (1953), Türk Dil Kurumu Yayınları, s. 75" (PDF). 20 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 9 Haziran 2013.

[1]